Passie kan niet worden opgelegd, maar alleen blootgelegd

Ik val op voeten, misschien ben ik wel een voetfetisjist. Niet in de erotische zin maar als coach. Zie ik een hardloper dan kijk ik naar de voeten. Zij ze actief, zijn ze reactief dan denk ik onmiddellijk: daar zit potentie. 

Ik zag atleet Dirk de Heer als heel klein jongetje (hij was niet zo groot voor z’n leeftijd) in de Houtrust-hallen (ja dit is lang geleden) lopen. Achteraan in het veld. Maar hij had Voeten! Voeten met een hoofdletter. Ik heb later zowel de winnaar van die race, als Dirk mogen trainen. Het lijdt geen twijfel wie de betere atleet was als senior.

Talentherkenning, en niet over een rare obsessie voor voeten, daar gaat dit stukje over. Er loopt nu ook weer een 13-14 jarig meisje over de baan met Voeten. Ik ben op slag verliefd. Op haar talent dan. Gaat zij heel goed worden? 

Dat weten we niet. Wat we wel weten is dat we een hele hoop dingen in training niet hoeven doen en ons rustig kunnen focussen op het uitbouwen van de training en de fysiologische aspecten. Maar voor hetzelfde geld is ze eindeloos vaak geblesseerd omdat de rest van haar lijf die reactieve voeten niet zo leuk vindt. De achillespezen bijvoorbeeld.

En ben je kansloos zonder goede voeten? Absoluut niet, voorbeelden te over. Zorg voor een grote motor en het lukt ook. Ik weet zeker dat als Tom Dumoulin op half zachte banden, mij er nog steeds finaal afrijdt. En hij zal zijn banden dan ook wel snel gaan oppompen. En dat zouden atleten met slechte voeten ook moeten doen. 

Dus kansloos ben je niet, maar mijn aandacht heb je minder snel. Uiteindelijk is de snelheid bepalend. Maar in de zoektocht naar dat pareltje dat nog niemand heeft gezien blijf ik naar beneden kijken, want daar gebeurt het.

 

Geschreven door Eddy Kiemel


Coach’s view is een reeks op zichzelf staande columns geschreven door de coaches van Team 4 Mijl. Maandelijks wordt er een nieuw bericht geplaatst.