Machteld Mulder – 800m EYOF
Atletiek heeft me zo veel laten beleven, voelen en van de wereld laten zien, dat juist dat ene moment kiezen andere momenten te kort zou doen. Uiteindelijk graaf ik uit mijn geheugen de bronzen plak op de 800 meter op de EYOF (European Youth Olympic Festival), deze maand 15 jaar geleden. Omdat toen alle internationale toernooiervaring voor de eerste keer was.
Mijn herinnering gaat eerst terug naar 2004, ik heb de NK junioren bij de B’s gewonnen en ik ben aan het zwemmen. “Wat zullen mijn doelen voor 2005 zijn?“ ben ik aan het overdenken. Ik wil natuurlijk sneller lopen dan ooit, maar er staan ook een EYOF én een Koninkrijksspelen op het programma. Aan beide meedoen is niet mogelijk, en mijn voorkeur gaat op dat moment uit naar de Koninkrijksspelen, vanwege de simpele reden dat deze werden gehouden op Curaçao en de EYOF slechts in Italië. Gedurende de winter van 2004/2005 kom ik erachter dat de EYOF iets prestigieuzer staat aangeschreven, dus besluit ik daarvoor te gaan. Al snel in het seizoen loop ik de limiet, en ik heb me geplaatst! Ik verheug met op het meedoen en ik droom er van om de finale te bereiken.
De EYOF vindt plaats in Lignano de Sabbiadoro, Italië. In veel opzichten deed ik toen nieuwe ervaringen op; eerste keer zonder mijn ouders naar het buitenland, eerste keer met het vliegtuig, eerste keer vrij vragen van school voor een wedstrijd, eerste keer in toernooiverband uitkomen voor Nederland. Vooral de series staan me erg helder voor de geest. Ik sta strak van de zenuwen en ik zit in de call room. We worden één voor één opgeroepen om de baan op te gaan. “Ma… Mash… Masj… Anna Mulder” klinkt het uiteindelijk, en ik mag me gaan klaar maken voor de start. Tijdens de race voelt het alsof ik vleugels heb, terwijl normaal gesproken mijn enige gedachten tijdens een race iets zijn in het kader van “zware benen” en “wat gaan ze hard”, “nog maar op 400 meter gehad!?”, loopt het nu na 600 meter zo makkelijk dat ik zeker weet dat ik me ga plaatsen voor de finale. Ik kom als eerste over de streep in 2.08.08, en ik heb me als snelste geplaatst voor de finale! De finale staat me minder helder voor de geest. Ik ben niet zo scherp en uitgerust dan ik voor aanvang van de series was. De race verloopt iets rommeliger en uiteindelijk kom ik als 3e over de streep. Na de finale kan ik alleen maar huilen; geluk, spanning, teleurstelling en vermoeidheid komen allemaal tegelijk met de tranen eruit. Achteraf ben ik enorm trots op de bronzen medaille van de EYOF en zie ik dit als de start van mijn atletiekloopbaan waarin ik veel mooie prestaties heb behaald en levenslessen heb geleerd.
Machteld is tussen 2010 en 2014 atleet geweest bij Team 4 Mijl. Sindsdien vult ze de rol in als revalidatiecoach bij Team 4 Mijl. Lees hier meer over het verhaal van Machteld.
