Foto: Erik van Leeuwen
Het outdoor-seizoen is inmiddels in volle gang. De atleten van Team4Mijl laten zich dit jaar weer laten zien met topklasseringen en persoonlijke records, zowel op de weg als op de baan. Hoog tijd om er een aantal uit te lichten.
De marathon van Rotterdam
Ondanks dat de marathon van Rotterdam alweer een tijdje geleden plaats vond, is een eervolle vermelding voor onze Tom Hendrikse wel op zijn plaats. Hij ging van start als haas voor de groep die wegging op de olympische limiet, maar besloot de wedstrijd ‘gewoon’ uit te lopen. Eenzame kilometers volgden, welke resulteerden in een knappe tijd van 2’11’07.
Tom was euforisch over zijn prestatie: “Het was een lang gekoesterde droom die eindelijk werkelijkheid werd. Maar voordat ik “zelf” mocht beginnen moest ik eerst de olympische groep op weg helpen tot 15 kilometer. Daarna ben ik solo naar de finish gelopen en werd het een strijd tegen mijzelf. Om dan uiteindelijk 3e op de het NK te worden in een nieuw PR, waarmee ik iedereen kon verrassen, is het mooiste wat er is”
Het Europees Kampioenschap in Rome
Het beloofde een warme editie te worden van de Europese Kampioenschappen in Rome. Voorbereid met vele hittetrainingen, zonnebrand en ijs, mochten Silke Jonkman en Jacelyn Gruppen namens Team4Mijl aantreden op de 10.000 meter en halve marathon.
Jacelyn ging van start bij de halve marathon
Jacelyn maakte haar debuut in het oranje tenue, zij ging van start op de halve marathon. Een jaar geleden heeft Jacelyn met Eddy de halve marathon in Rome 2024 reeds als doel gesteld. In februari vorig jaar liep ze de nationale limiet van 1’11’01, maar vanwege het uitblijven van een tijd sneller dan 1’10’30, de internationale limiet, moest ze tot het laatste moment wachten of ze gestuurd zou worden. “Dit was een spannende periode, maar uiteindelijk was mijn ranking positie ruim voldoende. Vier jaar geleden liep ik ook de limiet voor het EK halve marathon. Dat toernooi werd gecanceld in verband met COVID, dus ik was extra blij dat het nu wel gelukt was.”
Ondanks de onzekerheid in de maanden voor het EK, heeft Jacelyn zich goed kunnen voorbereiden. “In Rome zou het warm worden, dus ik heb veel getraind met een warmtesensor en warme kleding. Een warmtestage zat er helaas niet in, maar dit was ook een effectieve manier.”
“De dagen voor de wedstrijd heb ik het parcours goed verkend met Eddy en de koelstrategieën doorgenomen. Het plan was om rustig te starten en ondanks de warmte een comfortabel gevoel te hebben de eerste 14 a 15 km. Het idee was dan om te snel gestarte en/of oververhitte atletes in te halen. Helaas was het op de wedstrijddag een stuk minder warm dan de dagen ervoor. Het was bewolkt en rond de 26-28 graden, waar het de dagen ervoor ruim 32 graden was. Hierdoor pakte de strategie niet helemaal uit zoals we verwacht hadden. Ik heb de race wel goed ingedeeld en alleen maar atletes ingehaald, maar had gehoopt meer op te kunnen schuiven. Achteraf had ik dus gerust wat harder kunnen starten, ook omdat ik het door het koelen niet te warm had onderweg.”
Al met al is Jacelyn zeker tevreden over het verloop. Ze heeft haar plan goed uitgevoerd, gestreden voor elke positie en genoten van de wedstrijd en het EK. Met deze ervaring op zak gaat ze zich voorbereiden op haar nieuwe doel, het EK road running volgend jaar!
Silke liep de 10.000 meter
Silke was trots om zich na een jaar met veel blessureleed toch te hebben gekwalificeerd voor de 10.000 meter. “Mijn deelname aan het EK 2024 was een beetje een verassing. Na een hele winter geblesseerd geweest te zijn was ik eigenlijk nog helemaal niet bezig geweest met wedstrijden, laat staan toernooien. In mei kwamen we erachter dat ik mij op basis van mijn prestaties uit 2023 toch geplaatst had voor het EK 2024. Uiteindelijk was het nog wel spannend of het allemaal door zou gaan, er waren veel Nederlandse dames die aasden op een plekje in deze race, maar uiteindelijk bleek mijn prestatie goed genoeg en werd ik definitief geselecteerd.”
In april was Silke pas weer aan het hardlopen en in mei begon ze pas met de echte tempotrainingen. Ondanks de trainingsachterstand leken de tempotrainingen goed aan te slaan. Hierdoor groeide het vertrouwen in een goede afloop
“Op de wedstrijddag had dermate veel vertrouwen in mijn vorm dat ik hoopte dat er een groep op tempo 32:00 zou gaan lopen waarin ik dan mee zou gaan. Dat is best wel wat sneller dan mijn huidige PR, maar ik weet dat ik meer kans maak op een goede positie in een harde race dan in een boemel race, omdat mijn eindsprint over het algemeen niet het beste is. Nadat de kopgroep al snel vertrokken was (op tempo 31:00) bleef ik achter in de tweede groep. Helaas lag het tempo iets lager dan ik had gehoopt waardoor de groep groot en onrustig was. Uiteindelijk werd er met nog 2000m te gaan versneld. Ondanks dat ik mij goed voelde aan het begin van de race had ik moeite met deze versnelling en viel ik van het groepje af. Ik wist mijn rondetijden redelijk vlak te houden en finishte uiteindelijk als 13e in een tijd van 32:38”.
Silke hield gemixte gevoelens over aan de race. “Stiekem had ik op iets meer gehoopt en baalde ik dat ik ondanks mijn goede gevoel niet mee kon in de tempoversnelling. Aan de andere kant, wie had gedacht dat ik hier na zo’n jaar met blessures überhaupt zou staan. Laat staan dat ik tot 8km mee strijd voor een top10 positie op Europees niveau. Ik ben trots op hoe ik mij in een korte tijd toch goed heb weten voor te bereiden en hoe ik heb geraced. Daarnaast is op een toernooi staan altijd een super vette en leerzame ervaring. Dat neem ik allemaal weer mee, naar volgende wedstrijden en toernooien. En dan weet ik zeker dat er nog meer in zit!”
De 400 meter rivaliteit
Sprintkanonnen Jurgen Elzenaar en Djalil Pater lopen nog niet zo lang voor Team4Mijl. Zowel rivalen als vrienden, en allebei het doel om dit jaar voor het eerst onder de magische 50 seconden grens op de 400 meter te duiken.
Djalil liep op 16 juni het NK junioren. Na een ongelukkige valpartij in de series, waar hij overigens wel gemakkelijk doorging, stond hij gebrand aan de start van de finale. Hij werd 2e in een nieuw PR van 49.25! Hij was zelf verbaasd over zijn prestatie: “De race daarvoor had ik heel slecht gelopen. Ik had er niet echt verwachtingen van, en daardoor ging het juist heel goed denk ik”.
Kort daarna was Jurgen aan de beurt. Het Nederlands Studentenkampioenschap in Eindhoven was hiervoor de aangewezen plek. Jurgen over zijn race: “Djalil had op dit moment 49.87 staan. Grappend zei ik nog dat ik tevreden zou zijn, zolang ik maar niet 49.88 zou lopen. Zodoende liep ik 49.88. Momenteel heeft Djalil 49.25 staan, dus ik moet weer aan de bak!”.
De rivaliteit tilt de mannen naar een hoger niveau: “Uiteraard worden er constant grappen over en weer gemaakt over elkaars prestaties. Dit stimuleert mij alleen maar om van Djalil te winnen, zowel in de wedstrijd als op trainingen. Dit maakt het ook leuk. Verliezen van Djalil zal niet zo heel lang meer duren. In het komende jaar is hij nergens meer te bekennen, maar uiteraard zal ik blij voor hem zijn als hij net achter mij een goede tijd loopt!”
Djalil is daarentegen nog niet onder de indruk: “Die rivaliteit is nog niet echt aanwezig. Het is fijn dat we samen kunnen trainen waardoor we allebei beter worden. Maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen, dus ik trek me niet zoveel van hem aan.” Tijd voor Jurgen om zijn praatjes waar te maken dus!
