Het najaar staat traditiegetrouw in het teken van de cross. De discipline waar de atleten ploegen door modder, zand, gras en heuvels. Tijden zijn niet belangrijk, de winst is het enige wat telt. Team4Mijl komt hier altijd sterk voor de dag, en dat was dit jaar niet anders. Ook spraken we kort met hoofdtrainer Eddy Kiemel, om terug te blikken op 2023.
Warandeloop en EK Cross
Een van de belangrijkste jaarlijkse crossen is de Warandeloop in Tilburg. Al jaren is dit dé kwalificatiewedstrijd voor het EK Cross, dat dit jaar in Brussel plaatsvond. Tijdens het crossgala van de mannen liep Tom Hendrikse een ijzersterke wedstrijd, en wist hij als derde Nederlander te eindigen: “De Warandeloop was een goede wedstrijd. Ik kon mooi mee met de kopgroep. Halverwege kreeg ik het zwaar, maar ik kon gelukkig blijven aanhaken en dicht bij het podium finishen”. Tom’s prestatie bleek helaas niet genoeg voor kwalificatie.
Hetzelfde gold voor Nick Marsman, de afgelopen jaren een van de smaakmakers op de Korte Cross in Nederland. Hij wist helaas niet boven zichzelf uit te stijgen en finishte als derde: “De korte cross was dit jaar maar 1800m. De start was om die reden erg belangrijk om mee te kunnen doen voor de winst. Spijtig genoeg ging die start niet zo goed bij mij. Ik kwam niet goed weg door geduw en getrek en moest daarom in het begin van de wedstrijd veel energie verspillen om voorin te komen. Eenmaal voorin was de leider van de wedstrijd al los van de rest. Voordat je het weet ben je alweer bijna bij de finish en was de 1e plek uit zicht. Helaas had ik teveel krachten in het begin verspilt en haalde Kevin Viezee mij in het laatste deel van de wedstrijd in finishte 1 seconde voor mij.” De eerste twee geklasseerden werden geselecteerd voor het EK, waardoor Nick helaas net buiten de boot viel.
Maar het hoogtepunt van de dag was de prestatie van Jetske van Kampen. Al jaren is zij torenhoog favoriet bij iedere korte cross waar ze aan de startlijn staat. Ook dit jaar wist Jetske de korte cross te winnen en zich daarmee te kwalificeren voor de Mixed Relay tijdens het EK in Brussel, een estafette cross met twee mannen en twee vrouwen. Wij spraken Jetske na haar race:
Ging je dit jaar met een andere instelling de race in? Was je daarom ook zenuwachtiger dan normaal?
Ja, op zich wel. Het deelnemersveld was van tevoren bekend gemaakt, dus ik wist wel dat ik kans had om te winnen. In dat geval kunnen er eigenlijk alleen nog maar dingen fout gaan. Hierdoor was ik wel zenuwachtiger dan normaal.
Hoe verliep de Warandeloop?
De Warandeloop ging eigenlijk heel goed. Doordat ik zo zenuwachtig was, wilde ik geen risico’s nemen en meteen hard starten. Zodra ik merkte dat ik een gaatje had met de rest, kon ik ontspannen gaan lopen om kracht op te sparen voor de eindstukken van het parcours waar ik nog wilde versnellen. Dit verliep allemaal volgens plan.
Hoe ging de race in Brussel, en dachten jullie van tevoren dat een medaille mogelijk was?
Van tevoren had Nils Pennekamp de 1500 meter PR’s van de deelnemers per land bij elkaar opgeteld om een inschatting te maken van het veld. In de technische meeting werd ons, aan de hand van die tijden, verteld dat landen 3 t/m 8 maar 3 seconden van elkaar vandaan zaten. Op dat moment wisten we dus wel dat er een kans was op een medaille.
De dag voor de race kregen we de kans om het parcours van de wedstrijd te verkennen en daar kwamen we erachter dat 18 mm spikes echt nodig waren. Gelukkig hadden sommigen zich hier al op voorbereid en hadden we deze punten ook tot onze beschikking. Voordat de race begint, verzamel je met z’n allen in de callroom. Hier zagen we dat niet alle landen lange spikes hadden. Op dat moment begon het gevoel dat we kans maakten op een medaille echt te groeien. Toen Kevin was gestart en de speaker meerdere keren omriep dat Nederland op kop lag, begonnen de zenuwen wel echt te komen. Grete Koens had van tevoren gezegd dat je echt je eigen race moet lopen, als een soort time trial, maar zodra ik gestart was, wilde ik zo snel mogelijk naar België en Engeland toe lopen. Dit voelde ik de laatste meters wel, het was echt een heel zwaar parcours, maar gelukkig kon ik de positie behouden. Uiteindelijk was het voor iedereen gewoon een hele goede wedstrijd. Toen Bram van start ging, wisten we ook echt dat we een medaille gingen winnen, maar toen hij als tweede over de finish kwam, was het helemaal geweldig.
Wat maakt jou zo’n sterke crosser?
Ik denk dat ik het gevoel van crossen gewoon heel leuk vind. Je wordt geen enkel moment geconfronteerd met de tijd.
NK Cross
3 weken na de Warandeloop was het tijd voor het Nederlands Kampioenschap, ditmaal voor het eerst georganiseerd in Eersel. Team4Mijl wist zowel bij de mannen als bij de vrouwen een medaille te veroveren.
Jacelyn Gruppen liep een sterke wedstrijd en eindigde uiteindelijk als derde achter Maureen Koster en Emmy van den Berg: “Voor mij een onverwachte medaille. Bedacht dat plek 5 a 6 reëel zou zijn. Voor de Warandeloop was ik een paar dagen ziek geweest en ik stak nu gelukkig wel in betere vorm. Ik kon de kopgroep makkelijk volgen en tijdens de tweede grote ronde liep ik samen met de tweede dame weg bij de rest van de groep. Heel erg blij met deze bronzen medaille!”
Bij de mannen was het lang spannend. Tom Hendrikse ging hard van start, maar voelde zich niet sterk, naar wat later door het heersende coronavirus bleek te komen. Nik Lemmink liep lang samen aan kop met Niels Laros, maar ging uiteindelijk aan de haal met een zilveren medaille: “Het was voor mij een heerlijke wedstrijd. Ik voelde me goed, maar besloot om iets rustiger te starten dan bij de Warandeloop. Dit pakte goed uit. Ik kon vanuit de tweede groep de kopmannen oprapen en de wedstrijd sterk finishen. Ik kon lang mee met Niels Laros, de uiteindelijke winnaar, maar ik had op de zandstroken moeite om hem bij te houden. De laatste ronde moest ik lossen en genoegen nemen met een tweede plek. Ik ben erg blij met het resultaat, een mooie afsluiting van 2023!”
Terugblik 2023 met coach Eddy Kiemel
In 2023 veranderde er een aantal dingen in de begeleidingsstructuur van Team4Mijl, hoe kijk je terug op deze ontwikkeling en heeft dit het gewenste resultaat?
Deze verandering heeft meerdere kanten; de oorzaak van de verandering en de gevolgen. De oorzaak is een minder leuke. Maar de toevoegingen aan de staf, wat dat is de grote verandering, vind ik heel gaaf. De ervaring en invalshoeken die worden ingebracht, de onderlinge dynamiek en sparring voegt voor mij persoonlijk enorm veel toe. Ook de respons van de atleten is overwegend positief. Dus ik denk dat als we dit op lange termijn vasthouden, dat we hier zeker de (positieve) vruchten van gaan plukken.
Dit najaar presenteerde je het thema: “progressie gaat voor prestatie”. Wat zijn de belangrijkste beweegredenen voor dit thema? Hoe zien we dit terug in de huidige trainingsschema’s?
De kreet is tweeledig; om echt goed te worden moet je eerst progressie maken (analoog aan: ‘de kost gaat voor de baat uit’), dus vóór het presteren moet je progressie maken. En dus als je dat wilt (progressie maken en dus goed worden), moet je ook vaker de keuze maken om te investeren in training in plaats van een korte termijn succes. Dus dit betekent bijvoorbeeld dat het aantal ‘belangrijke’ wedstrijden, dus wedstrijden waar je in training gas voor terugneemt, sterk wordt verminderd. Maar ook dat je in training, vanwege die zogenaamde ‘belangrijke’ wedstrijden toch maar door traint met pijntjes. Met alle risico’s van dien. Dus je ziet het niet zozeer in de trainingsschema’s als wel in de planning en de omgang met die trainingsschema’s.
Wat was voor jou als coach het hoogtepunt van 2023?
Eén hoogtepunt noemen vind ik altijd lastig. Een aantal dingen schieten bij deze vraag door mijn hoofd. Dat is Bram Buigels eerste NK medaille, wat meteen een (indoor) titel was. Het totale succes op het NK-cross in Nijverdal, de doorbraak van Nick Marsman op de Steeple, de 53’er voor Dominique Veninga op de 400 meter en aan het einde van het jaar nog Jetske van Kampen’s medaille als onderdeel van de cross-relay. En zo zijn er nog wel een paar die in dit rijtje niet hadden misstaan. Maar misschien was het ook wel de afsluiting van de 800 meter carrière van Suzanne Voorrips waar we onze ruime 10 jarige samenwerking als trainer- atleet op een mooie manier hebben kunnen afsluiten, die helemaal past bij onze samenwerking (en we nu verder zijn gegaan als collega’s).
Zijn er punten die je achteraf anders had willen aanpakken?
Die zijn er altijd. Je leert elk jaar weer bij. In algemene zin en over elke atleet specifiek. Dat probeer je dan weer in te brengen in het programma voor het volgende jaar. Maar niet één heel erg in het oog springend iets, waarvan ik nu denk dat had echt héél anders gemoeten.
Liever een nationaal kampioen of 5 finale plekken maar geen podium?
Kampioenschappen gaan voor mij over medailles.
Als je ongelimiteerde mogelijkheden zou hebben, wat zou je dan graag binnen het Team nog willen implementeren?
Ongelimiteerd is een niet realistische droom; dan zouden staf en trainers full prof zijn. Maar om het iets realistischer te beschouwen: in de eerste plaats zou ik de huidige staf meer vrij willen maken (meer betalen), en daar zou ik graag een wat uitgebreidere technische en technisch operationele ondersteuning willen (en dan technisch vrij letterlijk: video-analist, test- en meet-analist etc.) en dit alles met bijbehorende apparatuur. We zetten op dit gebied ook kleine stapjes, maar als de mogelijkheden ‘ongelimiteerd’ zouden zijn dan was het er morgen.
Omslagfoto: Bjorn Paree
