Bijna elke atleet krijgt vroeg of laat in zijn carrière wel met een blessure te maken. Soms is een diagnose meteen gesteld, maar andere keren komen er gaandeweg nog allerlei verrassingen op je pad. Henk Kramer is een atleet van Team 4 Mijl die we al ruim een jaar niet op een startlijst hebben zien staan. Hoe is het nu eigenlijk met Henk?
Oktober is de maand van het jaar waarin atleten stoppen en atleten starten bij Team 4 Mijl. In oktober 2016 sloot Henk aan bij het team. Een marathonloper met ambitie. De ambitie groeide recht evenredig met de prestaties op de gelopen marathons:
Prestatieontwikkeling Henk Kramer
Henk maakte een goede start bij het team met de 4 Mijl half oktober. Daarna volgde nog een 10km in Nunspeet en een zeer goede Zevenheuvelenloop onder zware omstandigheden.
Lanzarote – december 2016
Vol vertrouwen vertrok Henk naar Lanzarote om een goede basis te leggen voor het komende seizoen onder het genot van de zon. Maar het liep anders. Deze trainingsstage bleek het begin van al het blessureleed. Het begon met een halfuurtje preventief aqua joggen. Tijdens deze training wist Henk het voor elkaar te krijgen zijn kuit te verrekken (waarschijnlijk als enige atleet ooit, red.). Dit resulteerde in een trainingskamp wat voornamelijk bestond uit alternatieve trainingen. Eenmaal weer in Groningen bleek de looprust geen effect te hebben. Een hele rustige duurloop deed de pijn dusdanig toenemen dat op een gegeven moment zelfs wandelen onmogelijk was. Bij de fysiotherapeut werd met echografie de kuitspier in kaart gebracht. De echobeelden lieten geen afwijkingen in het spierweefsel zien. Na nog een week looprust veranderde er nog steeds niks. Dus Henk werd doorgestuurd naar de sportarts. Op de röntgenfoto was er een raar lijntje op het scheenbeen te zien, mogelijk een stressfractuur. Dit betekende 6 weken niet hardlopen. Om zo fit mogelijk te blijven tijdens deze periode werd er gezwommen, gefietst en werden er flink wat zweetdruppels verspild op de crosstrainer. Na 4 weken werden er opnieuw röntgenfoto’s gemaakt, daarop was er nog een ondefinieerbaar bultje op het scheenbeen gezien. De 6 weken alternatief werden er 8 en de motivatie om alternatief te trainen daalde naar het vriespunt.
Monte Gordo – april 2017
Het plan was om hier de loopkilometers op te voeren en een opmaat te maken voor een goed zomerseizoen. Alle randvoorwaarden waren aanwezig: fysiotherapeuten, goede trainingsfaciliteiten, rust, trainingsmaatjes en zon. Het eerste en beste grasloopje gaf direct klachten. De spieren in de kuit stonden onder hoogspanning, maar met massages en enkele (pijnlijke) dry needling sessies werd de spanning in de kuit een stuk minder. Toch bleef de pijn steeds terugkomen en ook op het zachte zand van het strand lukte het niet om pijnvrij te lopen. Wederom een trainingskamp met accent op alternatief trainen. Dit keer was de racefiets de klos. In Portugal maakte Henk kennis met de charme van het racefietsen en schafte er zelf ook één aan om zijn energie wat kwijt te kunnen.
Zwolle – oktober 2017
Vele fietskilometers verder lieten nieuwe röntgenfoto’s geen afwijkende bultjes en lijntjes meer zien. Dit was goed nieuws, maar aan de pijn in de kuiten was nog niks veranderd. Een drukmeting bij een specialist in Zwolle was de volgende stap. Dit maakte het één en ander duidelijk; de druk in de kuit liep tijdens het wandelen al op tot 2x de maximale druk. Tijdens het hardlopen was dit zelfs 3,5x zoveel!
Op 3 november volgde er een operatie, waarbij van de fascia van het diepe compartiment het bindweefsel open getrokken werd. Direct na de operatie moest hij op zoek naar een goede belasting en belastbaarheid van de kuit. Niet belasten zou een recidief veroorzaken. Dus een dag na zijn operatie wandelde Henk alweer rond als supporter bij de Plantsoenloop en binnen 7 dagen na zijn operatie voltooide hij zijn eerste hardlooptraining van 20 minuten. Daarop volgde een interessant revalidatieproces onder begeleiding van onder andere revalidatiecoach Machteld Mulder, waarin juist kuitbelasting noodzakelijk was voor herstel. Na bijna een jaar van blessureleed en onduidelijkheid liep Henk binnen 3 weken na zijn operatie alweer pijnvrij tempo’s in 3.30/km.
Lanzarote – december 2017
Het gaat goed. Eindelijk een trainingsstage getraind volgens plan. Henk is eindelijk zowel in de tempo- als in de duurtrainingen klachtenvrij. “Qua kilometers zit ik nu weer op 60-70 per week, en mijn 1000jes loop ik alweer soepel in 3.15.” De blessure heeft hem veel geleerd over zijn eigen belastbaarheid. Ondanks de afwezigheid van klachten merkt hij dat hij zijn belastbaarheid weer rustig moet opbouwen. Maar de motivatie is er weer en de plannen zijn gesmeed. Houd ‘m in de gaten, onze Dark Horse…
